Tag: Stress

(117) Laat jouw zon weer schijnen

Er zal altijd een zwart randje zichtbaar blijven, maar als je zelf met eventueel hulp van anderen je zonnetje weer kunt laten schijnen, dan overheerst de kleur geel weer in je leven. Een goudgele zon in je leven zorgt zelfs weer voor mooie nieuwe schitteringen in je leven.

Twee keer scheiden van dezelfde man, had ik mijn les dan niet geleerd? Was één keer door een diep tranendal moeten gaan met intense pijn en helse conflicten om de vermogens te verdelen niet meer als genoeg?

Nee, blijkbaar was ik na mijn eerste scheiding nog niet klaar en moest ik voor mijn gevoel ons gezin nog een nieuwe kans geven. Ik heb destijds een streep gezet door ons verleden en ik ben dapper met een schone lei opnieuw in onze relatie gestapt. Wat zou het immers toch mooi zijn als het zou lukken om toch samen oud te worden. Ik moest het doen voor ons gezin, voor onze families en voor onze omgeving die ons altijd als het perfecte gezinnetje zagen. Ik zelf wilde mijn droom om gelukkig samen oud te worden met ons gezinnetje nog een kans geven en weer tot leven brengen.

Ik heb voor mijn gevoel voor ons huwelijk gevochten en gestreden totdat ik er bijna bij neer viel. Mijn hoofd vertelde mij elke dag … kom op je kunt het best handelen en jullie horen toch bij elkaar? Maar mijn lichaam begon steeds meer te protesteren en ik kreeg wederom gezondheidsklachten. Mijn lichaam vertelde mij al een geruime tijd dat dagelijkse stress, spanningen en ruzies niet goed voor mij waren. Je brein, lichaam en ziel werken immers samen en zij geven signalen af.

Toen het tot mij doordrong waar mijn gezondheidsklachten vandaan kwamen en dat ik onze kinderen meetrok in onze dagelijkse spanningen en meningsverschillen, deed dit mij ontwaken uit mijn droom en moest ik voor mezelf kiezen. Dit was de moeilijkste keuze in mijn leven. Een gevoel van gefaald te hebben als moeder en als partner, maar ook te maken hebben met angst en onzekerheden hoe nu alleen verder. Doordat de financiële ontklitting zeer complex was, duurde het scheidingsproces lang en dat maakte mijn rouwproces nog rauwer. Leven in onzekerheid, hoge kosten die boven je hoofd hangen en niet wetende wat er in het scheidingsproces je nog te verwachten staat, maakt dat je niet toe komt om je verdriet te verwerken, want nadat ik mijn keuze had gemaakt belande ik in een rouwproces.

Bewustwording dat je in een rouwproces zit, is heel belangrijk voor jouw rouwverwerking. Bewustwording zorgt ervoor dat je je verdriet en pijn toe durft te laten en dat je er niet voor wegvlucht. De angsten en onzekerheden welke om de hoek kijken, zorgen voor twijfeling die jou laten wankelen om weer naar het oude vertrouwde leven terug te rennen. Dit omdat je hersens je oude leven al zolang gewend zijn en zo zijn voorgeprogrammeerd, dat ze denken dat dat leven het best bij jou past. Ga ook niet in rancune en boosheid zitten, want dat kan je ook belemmeren en weerhouden dat je de mooie dingen van je leven niet meer ziet. Om door te kunnen gaan, te volharden en bij jouw keuze te blijven, is het goed om jezelf in jouw rouwproces regelmatig de volgende vraag te stellen:

Welke positieve punten zijn er tot nu toe uit mijn scheiding voortgekomen? Mijn antwoorden op deze vraag laten mij inzien dat ik niet alleen te maken heb met hetgeen wat ik ben kwijtgeraakt. Inzicht in juist de positieve ontwikkelingen sterkt je om jouw toekomst zonnig in te kunnen zien.

Ik ben nog steeds wel eens verdrietig en ik heb nog steeds te maken met onzekerheden en angsten, maar ik merk ook dat ik als persoon enorm gegroeid ben na het uiteenvallen van ons gezin. Het hele scheidingsproces heeft mij als persoon sterker gemaakt en het ontwikkeltraject heeft mij laten groeien. Omgaan met tegenslagen in je leven sterkt je, mits je daar een positieve draai aan kunt geven. Dit helpt jou om verder te kunnen.

Verdriet mag er zijn, maar laat verdriet niet de overheersende factor voor de rest van je leven zijn. Zoek hulp als je merkt dat je vastloopt. Ik zelf als Mental Coach heb dit pad ook niet alleen gelopen. Ook ik heb hulp van anderen ingeroepen om mijn gedachten te ventileren en te ordenen. Het is zo belangrijk om niet vast te roesten in je eigen processen en jezelf ten onder te laten gaan door jouw rouwproces.

Er zal altijd een zwart randje zichtbaar blijven, maar als je zelf met eventueel hulp van anderen je zonnetje weer kunt laten schijnen, dan overheerst de kleur geel weer in je leven. De kleur geel staat onder andere voor optimisme, groeien en energie. Weer vrolijkheid kunnen zien en levenslust. En een goudgele zon in je leven zorgt zelfs weer voor mooie nieuwe schitteringen in je leven.

(83) Een keuze op mijn levenspad

Tja, daar zit je dan. Hoe ga je verder?

Een keuze op mijn levenspad

Over het onderwerp “keuzes” en het “maken van keuzes” heb ik vaker geschreven. Het onderwerp spreekt mij bijzonder aan en ik zou graag met mensen in contact willen komen die voor een indringende keuze in hun leven hebben gestaan of daarbij betrokken zijn geweest. Keuzes op je levenspad beslissen meestal over jouw manier van leven en zetten je wereld op z’n kop. Je schiet in de stress en je weet niet meer wat je moet doen.

Ik heb de behoefte om over dit onderwerp een aantal blogs te schrijven waar mensen misschien mee kunnen worden geholpen.

Een voorbeeld ter verduidelijking.

Een Onverwachte diagnose

Enige tijd geleden kreeg ik van de cardiologe te horen dat uit een van de onderzoeken bleek dat ik een aneurysma in de aorta heb. Het was op dat moment niet helemaal duidelijk waar het aneurysma in de aorta precies zit. Aangezien bij eerdere onderzoeken voorafgaand aan en na mijn openhartoperaties in dit opzicht niets aan de hand was vond zij dat de huidige situatie niet verantwoord is. Kortom, er werd in rap tempo een onderzoek besteld en een afspraak gemaakt voor een vervolgconsult.

Dit keer schoot ik wel in de stress

Tja, daar zit je dan. Binnen korte tijd kan mijn wereld weer volledig op z’n kop staan. Dat laatste was al zo vaak gebeurd dat ik daarmee zou moeten kunnen leven… mee zou moeten kunnen dealen. Alleen dit keer komt het vraagstuk van hier blijven of overgaan heel snel dichterbij. En wat mij nog nooit eerder is gebeurd… dit keer schoot ik in de stress en kon niets meer uit handen krijgen… mijn wereld… stond… stil…

Waarom is het dit keer anders?

Ik begon mij af te vragen waarom mijn reactie op de gegeven situatie deze keer zo anders was.

Keuzes die beslissen over jouw manier van leven zetten je wereld op z'n kop. Je schiet in de stress en je weet niet meer wat je moet doen.

Op dit moment voelt het voor mij dat ik op mijn juiste levenspad loop. Maar ik voel ook dat ik binnenkort voor een paar belangrijke keuzes kom te staan. Een van die keuzes heeft betrekking op het aneurysma in mijn aorta. Mocht het zo zijn dat het aneurysma in de bocht van de aorta zit (daar waar alle aftakkingen van de slagaders naar het hart en hersenen gaan) dan bestaat er een aanzienlijke kans dat ten gevolge van de operatie de hersenen beschadigd kunnen worden. Wat wil ik dan? Welke beslissing ga ik dan nemen? Daar ben ik nog niet uit. Ik wil in ieder geval geen “kasplantje” worden!

Een voorlopige keuze

Ik voel ook dat ik in dit leven nog een aantal opdrachten kan en mag uitvoeren. Als ik het mag beslissen dan ga ik dat ook doen, het lichaam moet dit echter wel kunnen opbrengen. En anders … hoe ga ik dan verder?

Oproep aan de lezers van deze blog

Het is vanzelfsprekend dat er meerdere redenen bestaan waarom mensen indringende keuzes moeten maken. Ik heb de behoefte om over dergelijke keuzes een aantal blogs te schrijven waarmee mensen misschien kunnen worden geholpen. Daarom zou ik graag met mensen in contact willen komen die voor een dergelijke keuze in hun leven hebben gestaan of daarbij betrokken zijn geweest.

Jullie kunnen met mij contact opnemen via het contactformulier of bellen.

Tekst gewijzigd op: 08-07-2020

(1) Haar laatste wens

U bent niet de enige die met rouw op de een of andere manier moet leren omgaan. Door middel van deze blog wil ik de reis die ik tot nu toe heb gemaakt, en nog steeds maak, met u delen. Ik wil de lessen die ik heb meegekregen, en nog steeds meekrijg, met u delen.

De laatste wens van mijn dochter

Geschatte leestijd: 6 minuten

Onze dochter Anne Birgit
Anne Birgit

Vlak na haar geboorte was al bekend dat Anne Birgit, onze dochter, aan Cystic Fibrosis leed. Het had een enorme impact op ons als ouders. Niet alleen omdat ze aan deze ziekte leed, maar vooral omdat de verwachting was dat zij door haar ziekte op (zeer) jonge leeftijd zou overlijden. Het gevolg was dat wij ons van jaar tot jaar afvroegen of het dit keer niet haar laatste zou zijn.

Mijn dochter Anne Birgit heeft gewerkt op een vestiging van het bedrijf waar ik in dienst was. Zij hoorde van de mensen om haar heen hoe ik met mijn teams en medewerkers van mijn klanten binnen mijn projecten werkte en begeleidde.

In de week voor haar overlijden vroeg Anne Birgit of ik haar vrienden wilde bellen opdat zij afscheid konden nemen. Bij een paar van die gesprekken wilde zij ook aanwezig zijn. Ik herinner mij nog hoe zij tijdens die gesprekken met gesloten ogen en een glimlach op haar gezicht naast mij in het ziekenhuis in bed lag.

De laatste tijd had Anne Birgit naar informatie gezocht hoe je kinderen die gingen sterven kon begeleiden en hoe hun ouders daarmee zouden kunnen leren omgaan. Zij had echter niets kunnen vinden dat in haar ogen geschikt was. Haar laatste wens was dat ik ouders ga begeleiden die een kind hebben verloren omdat zij heeft gezien wat ik kan.

De laatste tijd had Anne Birgit naar informatie gezocht hoe je kinderen die gingen sterven kon begeleiden en hoe hun ouders daarmee zouden kunnen leren omgaan. Zij had echter niets kunnen vinden dat in haar ogen geschikt was. Haar laatste wens was dat ik ouders ga begeleiden die een kind hebben verloren omdat zij heeft gezien wat ik kan.

In 2000 overleed Anne Birgit op 21-jarige leeftijd met een glimlach op haar gezicht, in de armen van haar moeder.

Een gebroken hart

(c) Hans.P. Fransen (HPF) en Stichting Jouw Rouwverwerking
Mary-Anne

Mary-Anne, mijn echtgenote, worstelde met het verlies van onze dochter. Enige vorm van hulp en ondersteuning om met het verlies om te gaan wilde of kon ze niet aanvaarden. En al helemaal niet van mij omdat ook ik worstelde met het verlies van onze dochter.

Mary-Anne ontving een kaart van een vrouw die binnen een van mijn teams werkte, een van mijn Gouden Teams. Zij kende de vrouw en liet mij de kaart lezen. De vrouw schreef dat zij mij een licht op haar levenspad vond door de manier waarop ik haar en haar teamleden wist te motiveren en te coachen … waardoor het onmogelijke … mogelijk werd.

In het weekeinde gaf Mary-Anne aan dat zij het compliment herkende en dat zij vond dat dit meer mijn toekomstig pad zou moeten zijn. Op dat pad zou ik volledig mijzelf kunnen zijn … wie ik in de kern ben. Het zou ook helpen bij de invulling van de laatste wens van onze dochter.

Twee dagen later overleed mijn zielenmaatje Mary-Anne aan een gebroken hart.

Het einde van mijn professionele leven

Na een werkzaam leven dat mij enorm veel voldoening gaf, ging ik in 2013 met pensioen. Er was aan dat werkzame leven echter ook een nadeel verbonden: ik was vaak van huis. Ik heb geen idee meer hoe vaak ik rond de wereld ben gereisd, hoeveel steden ik heb gezien laat staan in hoeveel hotels ik heb geslapen. Het gevolg hiervan was dat ik mijzelf als een wereldburger beschouw.

Als managementconsultant en als projectmanager was ik altijd instaat geweest om niet alleen het plezier maar vooral ook de stress in mijn omgeving te zien. Bij anderen kon ik stress zien en aanvoelen … echter niet bij mijzelf. Het gevolg was dat na mijn pensionering mijn lichaam moe was en het wilde herstellen van alle stress die ik in de afgelopen jaren had opgebouwd. Vanzelfsprekend kwam daar ook nog het verlies bij van mijn echtgenote en mijn dochter. Dat bleek toen ik medio 2013 bij toeval ontdekte dat het proces van het leren omgaan met mijn verlies en rouw was begonnen … eindelijk, na jaren!

Doordat ik mijn verlies en rouw woorden probeerde te geven en ook deze begon op te schrijven was ik 13 jaar na mijn belofte aan Anne Birgit begonnen met het invullen van haar laatste wens. Beloven is één ding, het ook nog doen was van een geheel andere orde.

Alle begin is moeilijk

U bent niet de enige die met verlies en rouw op de een of andere manier moet leren omgaan. Door middel van deze blog wil ik u deelgenoot maken van de reis die ik tot nu toe heb gemaakt en nog steeds maak. Ik wil de lessen die ik heb meegekregen, en nog steeds leer, met u delen.

Mijn reis, of misschien beter, mijn pad naar het leren omgaan met verlies, loopt langs onderwerpen als begrip, loslaten, je dacht dat het over was naar afronding en er blijft altijd een restje pijn over. De kern van omgaan met verlies komt naar mijn mening neer op alles uit het leven te halen wat er inzit en ondanks al het leed toch ook een beetje genieten.

Naast deze blog is, in overeenstemming met haar laatste wens van mijn dochter en die van mijn echtgenote, in Nederland een stichting opgezet onder de naam Stichting Jouw Rouwverwerking. Het doel van de stichting is anderen te helpen in het omgaan met verlies en rouw. Buiten Nederland heet de stichting Mourn & Grief Foundation.

Voor mij is het duidelijk dat ik dit niet alleen kan. Ik kan de wereld niet in mijn eentje veranderen. Wat ik wel kan, is mijzelf veranderen en hopelijk kan ik ook anderen leren zien dat het op andere manier kan. Hopelijk verspreiden jullie het nieuws. Je weet nooit wat er in de toekomst zal gebeuren maar ik hoop dat ik met de stichting een verschil kan maken, al is het maar een klein verschil.

Voor het schrijven van de blogs op het gebied van rouw en rouwverwerking heeft de stichting inmiddels van verschillende auteurs een bijdrage mogen ontvangen.

Eerste versie: 23-09-2013.
Laatste bijgewerkte versie: 22-05-2022.