De hartstilstand die ik vorig jaar kreeg had een behoorlijke impact op mijn leven. Het bleek tegelijkertijd ook een mooi cadeau te zijn.
Geschatte leestijd: 4 minuten
De hartstilstand die ik vorig jaar in januari kreeg had een behoorlijke impact op mijn leven. Het bleek tegelijkertijd ook een mooi cadeau te zijn. Het kwam het er niet eerder van om een nieuwe blog te schrijven.
Het afgelopen jaar
Het pad dat volgde in het afgelopen jaar had perioden waar het de ene keer turbulent en de andere keer sereen voelde en soms wisselden deze elkaar snel af. Het was een heftige periode en ik voelde mij geregeld als een stuiterbal … je weet misschien wel, zoals een pingpong bal stuiterend op een stenen vloer.
Ik had verwacht dat ik begin vorig jaar had leren omgaan met de grote verliezen … het verlies van Anne Birgit, mijn dochter, en Mary-Anne, mijn echtgenote. Ik dacht dat ik daarmee tegelijkertijd met het overige verlies in mijn leven had leren omgaan. Integendeel, door de opleiding tot professioneel rouwbegeleider bij het Land van Rouw die ik in dezelfde periode afrondde, kwam ik lagen van verlies en verdriet tegen uit mijn kindertijd en pubertijd … zoals het gebrek aan liefde, alsof ik er niet toe deed en niet gezien werd. In mijn vroege leven is de taal van emoties mij niet bijgebracht. Het verwoorden van mijn gevoel is daardoor een hele opgave. Ik was mij daar weliswaar van bewust, maar de impact die dit had, sloeg in als een bliksemschicht bij heldere hemel.
Een helder moment
Dat heldere moment kwam na een gesprek met een van de begeleiders van de opleiding. Het kwam hierop neer:
Soms voel ik mij senang, soms in mineur. Sta ik feitelijk continu in de overleving door het tekort aan liefde van mijn ouders. Alsof ik er niet toe doe … niet erkent word … niet gezien word … geen bestaansrecht heb.
Ik heb geen schijn van kans gehad. Van mijn ouders en grootouders heb ik niet geleerd om te voelen en om lief te hebben. Daardoor heb ik een enorme achterstand. Mijn neurologische verbindingen met betrekking tot gevoel en liefde beginnen nu pas te komen … decennia later.
Haal momenten uit je jeugd op. Wat kom je dan vanbinnen tegen? Wees uitzonderlijk nieuwsgierig naar het waarom en probeer dat van daaruit te verwoorden.
Maar ik heb geen woorden … woorden ben ik aan het zoeken … en woorden geven tegelijkertijd ook weer beperkingen. Begin dan met het beschrijven van je lichamelijke sensaties. Woorden komen dan vanzelf … en soms ook niet.
Leer je lichaam te vertrouwen! Tja … dat voelen is een ding bij mij … is mijn zwakke punt. Voelen is en blijft voor mij werk in uitvoering. Vroeger heb ik bij beoordelingen van mensen geleerd dat sterke punten ook een complementaire kant hebben; ik ben (erg) goed in … heeft ook een schaduwzijde. Kortom, kan ik mijn zwakke punt met betrekking tot voelen inzetten als een sterk punt?
Het cadeau
Het cadeau
Met dat ik dit opschreef kwamen een paar regels op de urn van Anne Birgit op mij weer helder voor ogen:
“Doe wat je hart je ingeeft … wees niet bang met wat je doet!”
Met die eenvoudige woorden van mijn dochter op haar urn ben ik in staat om met vol vertrouwen verder op mijn levenspad te gaan. Dat is toch een prachtig cadeau?
Wat is dan dat levenspad?
Zowel professioneel als ervaringsdeskundige verlies en rouwervaringen delen om anderen in vergelijkbare situaties een handvat te bieden te leren omgaan met hun verlies en rouw … en weer verder te kunnen met hun leven. Misschien ontdekken zij daarbij zelfs mogelijkheden die zij eerder niet voor mogelijk hadden gehouden … dat zou zomaar kunnen.
Bij het delen van mijn ervaringen denk ik in eerste instantie aan:
Ouders begeleiden die een kind gaan verliezen of hebben verloren.
Mensen begeleiden die terminaal zijn.
Het begeleiden van mensen in het leren omgaan met hun verlies en rouw in het algemeen.
Zoals ik er nu naar kijk ben ik er vast van overtuigd dat het lijstje langer wordt. We zullen zien.
Ik hoop u persoonlijk te ontmoeten of op deze website of de Facebookpagina van de Stichting.
Wanneer je uiteindelijk binnen een narcistische relatie op het diepste punt bent aangekomen, dieper kan je echt niet meer, ben je aangewezen op je eigen kracht … en ga je je langzaam realiseren hoe krachtig je werkelijk bent en wie je bent. Dan pas begint het herstellen van je leven, van je Zijn en vooral het terugvinden van je Ziel.
Jezelf verliezen
Jezelf verliezen gaat over de gevolgen die iemand binnen een narcistische relatie ondervindt. Binnen narcistische partnerrelaties hoeft het niet altijd de man te zijn die de narcist is … al lijkt dat meestal wel zo … het kan ook de vrouw zijn … of zelfs een ouder in ouder-kind relaties.
Een paar maanden terug zijn er twee blogs over narcisme gepubliceerd met heel veel reacties, vragen en gesprekken als resultaat. Deze blog probeert hierop een antwoord te geven.
De doelstelling van de Stichting is het begeleiden en ondersteunen van mensen met het leren omgaan van verlies en rouw in de meest brede zin. Het gaat ons niet om de narcist en hoe je tot de diagnose komt dat deze een narcist is. Waar het ons om gaat zijn de mensen die slachtoffer zijn geworden van de narcist … die daar op de een of andere manier los van zijn gekomen en nu zelfstandig moeten dealen met de traumatische gevolgen van de relatie … dat deze mensen vaak nog maar een flauwe afspiegeling zijn van wat zij vroeger waren … de pijn die zij hebben ondervonden … misschien ook werden mishandeld … zowel fysiek, als emotioneel en geestelijk … verkracht of erger. Wat wij doen is het begeleiden van deze mensen en met het leren omgaan van de traumatische gevolgen die zij binnen de relatie hebben opgelopen.
Kan je een narcist herkennen
Wat zou het prachtig zijn dat je een narcist op voorhand kan herkennen. Je zou daar boeken uit de psychologie over kunnen lezen. Maar wanneer je verliefd wordt overkomt het je gewoon.
En wat dan nog. Zo ken ik het verhaal van een vrouw die verliefd werd op een man die op dezelfde afdeling werkte als zij. Haar collega’s waarschuwden haar dat de man een drankprobleem had. Het mocht niet baten. De vrouw was tot over haar oren verliefd op de man en haar liefde werd beantwoord. Na een jaar verbrak de vrouw de relatie. Nieuwsgierig vroegen haar collega’s naar de reden van het verbreken van de relatie. Haar antwoord was … ja, je raadt het al … de man had een drankprobleem. Liefde maakt blind.
Het begin van een narcistische relatie
In het begin van een narcistische relatie is alleen maar rozengeur en maneschijn. Zowel jij als de mensen om je heen vinden dat je de perfecte partner … dat jij je droom partner hebt gevonden. Hij doet alles voor je. Hij is lief en zorgzaam. Wil alles van je weten. Voert lange gesprekken om aan al jouw wensen te kunnen voldoen. Geeft je prachtige rozen. En laat de hele wereld meegenieten en zien hoe goed en zorgzaam hij wel voor je is.
Maar dan begint het te wringen en verklaart de wereld jou voor gek
Na een tijdje begint de relatie heel ongemerkt te veranderen. Je wordt gecontroleerd … geïsoleerd … je kan zelfs worden mishandeld … fysiek, emotioneel en geestelijk … verkracht of erger. Maar wel zodanig dat aan de buitenkant niets is te zien … vooral niet voor de mensen om je heen. Langzaam begint ook het besef te komen dat je in een traumatische relatie zit. Wanneer jij dan naar de mensen om je heen begint te klagen, emotioneel begint te worden dan begrijpen zij daar niets van … want naar de buitenwereld toe is de narcist nog altijd even lief, aardig, zorgzaam en heeft alles voor je over. Je krijgt dan van die reacties als: “Ik herken het allemaal niet. Hij is toch zo lief en zorgzaam voor je. Doe eens normaal, het ligt aan jou!” Zij zien alleen maar van goh … hij staat voor je te schilderen … een vriendje dat met rode rozen voor je deur staat … hij doet alles voor je … en dan word jij al snel voor gek bestempeld. En uiteindelijk begint in je omgeving de een na de ander af te haken en sta je er helemaal alleen voor … wat het nog pijnlijker maakt na alles wat je hebt meegemaakt. Het is vooral ook de frustratie en de boosheid die je daaraan overhoudt vanwege het onrecht … maar ook je zelfvertrouwen en onzekerheid. Het probleem wordt voor jou groter en groter … want je wordt zodanig afgebroken … dat je alleen nog het gevoel overhoudt dat je helemaal niets meer waard bent … dat je jezelf kwijt bent.
Uiteindelijk lukt het je om weg te gaan
Een gezonde relatie verbreken, om wat voor reden dan ook, geeft verdriet en gemis … je bent daar kortere of langere tijd mee bezig om met je verdriet te leren omgaan of misschien zelfs te verwerken.
Het verbreken van een narcistische relatie is van een geheel andere orde … heftiger … traumatischer. Weggaan bij een narcist kan je nauwelijks vergelijken met het verbreken van een gezonde relatie. Weggaan bij een narcist … waarbij de relatie uiteindelijk één groot trauma is van alles wat je hebt meegemaakt van de ene dag naar de andere … daar kom je behalve met een gebroken hart, óók uit met een gebroken Ziel.
En dan begint het pas
De mensen om je heen hebben nog steeds weinig begrip voor je en zeggen al heel gauw: “Nou wees blij dat ie weg is!” Dat ben je ook … daar gaat het niet om … maar je zit ook met de gevolgen … je bent alles kwijt … en dit keer gaat het niet alleen over het materiële, financiële, of het sociale deel. Maar, na zo’n relatie is er niets meer van je zelfvertrouwen en eigenwaarde over. Je innerlijk geluk, je Licht en je Zijn heb je verloren. Dat zijn geen dingen die je hebt na het verbreken van een normale relatie. Daarom voelt het ook zo anders. Het is niet alleen dat je partner weg is … je bent ook nog jezelf verloren, dat is veel erger. Voordat je dat weer hebt teruggevonden … je eigen Licht … dat is een heel ander, heel intens verliesproces. Een proces waar je helaas voorlopig niet vanaf bent.
Een afronding
Je komt eigenlijk als een sterk persoon in een narcistische relatie, daar zoekt de narcist je wel voor uit. Daar ligt vermoedelijk de uitdaging. Want als je geen sterk persoon bent, ben je voor de narcist niet interessant genoeg om het ego te voeden en lopen ze je gewoon voorbij. Alsof het hun levensmissie is een sterk persoon te zoeken, die vol in het leven staat … en die dan uiteindelijk met zelfmoordneigingen achter te laten. En … dan krijg je ook nog eens een keer de buitenwereld over je heen. In plaats van dat je steun krijgt … krijg je geen steun … want je hele omgeving valt je ook nog eens aan … het ligt immers allemaal aan jou.
Wanneer je eenmaal op dit punt bent aangekomen, dieper kan je echt niet meer, ben je aangewezen op je eigen kracht … en ga je je langzaam realiseren hoe krachtig je werkelijk bent en wie je bent. Dan pas begint het herstellen van je leven, van je Zijn en vooral het terugvinden van je Ziel.
Zit je in deze situatie of wil je eruit dan kun je altijd contact met ons opnemen. Voor persoonlijk contact kan je ons hier bereiken.
Twee mensen die elk een eigen standpunt, een eigen mening hebben en hoe je het ook bekijkt, beiden hebben gelijk. Dat mag en daar is niets mis mee. Maar wanneer bij een van de twee heftige emoties een grote rol spelen, zoals verdriet, angst of pijn, dan is het belangrijk dat ieder begrip voor het standpunt van de ander kan opbrengen. Begrip, opdat de band tussen beiden daardoor niet verzwakt maar juist wordt versterkt!
Introductie
De huidige blog “laat me niet alleen” gaat over twee mensen met de gefingeerde namen Kathy en Tanya. Beiden hebben een verschillende mening over dezelfde situatie. Dat kan en dat mag. Maar, wanneer heftige emoties bij Kathy een grote rol spelen … dan is het belangrijk dat beiden hierover met elkaar kunnen praten … en … voor elkaars mening begrip kunnen opbrengen. “En wat dan nog” denkt u misschien. “Je mag toch een verschil van mening hebben?” Ja, dat mag. Naar mijn mening wordt het echter een ander verhaal wanneer bij Kathy een intens verdriet, rouw of een ernstige ziekte een rol spelen. Relaties kunnen verwateren of zelfs beëindigen; zoals bij Kathy die zich in de steek voelt gelaten. Wat u er ook van vindt, het gebeurt in het dagelijks leven en het doet mensen “pijn.” Dat wil toch niemand?
Kathy
Aan
vriendinnen heeft Kathy geen gebrek en zij is net als mijn dochter Anne Birgit
een prachtige jonge vrouw. Maar aan de buitenkant is echter niet te zien dat
zij ernstig ziek is. En ook Kathy heeft de nodige klappen in haar leven moeten
opvangen met als resultaat dat het schitterende licht dat zij in werkelijk is,
maar zelden naar buiten komt.
Kathy
heeft een hele reeks aan chemobehandelingen en bestralingen ondergaan. Tijdens
het laatste consult bij de specialist gaf deze aan dat de behandelingen nog maanden
in haar lichaam zullen doorwerken voordat er concreet iets over het resultaat
kan worden gezegd.
Het
is al de tweede keer voor Kathy in haar leven dat zij een dergelijke reeks
behandelingen heeft ondergaan. Zij kan zich nog zó helder die eerste reeks
behandelingen voor de geest halen. Hoe opgelucht en blij ze toen was nadat haar
werd verteld dat zij vrij was van tumoren … dat ze het leven weer mocht vieren.
De uitslag van de tweede reeks laat nog maanden op zich wachten. Tot die tijd is Kathy niet echt in een feeststemming, laat staan om een feestje te vieren omdat de behandelingen zijn afgerond. Zij kan zich nog de enorme teleurstelling en vooral ook haar woede herinneren toen de tumoren voor de tweede keer waren teruggekeerd. Tot die tijd is Kathy aan de ene kant vol hoop dat de behandelingen het beoogde effect hebben bereikt. Aan de andere kant is zij zó bang weer teleurgesteld te worden omdat zij beseft wat dat voor haar eerder vroeger dan later zal betekenen.
Tanya
Net
als Kathy is Tanya een mooie jonge vrouw die bruist van energie en die altijd
bereid is om een feestje op te tuigen zodra er ook maar iets valt te vieren.
Ook
Tanya heeft in haar leven de nodige tegenslagen gehad … ja, wie niet. Maar
wanneer je dat niet weet of niet diep in haar ogen kijkt, lijkt aan de
buitenkant het leven voor Tanya één groot feest te zijn waar ze met volle
teugen van geniet.
Tanya
en Kathy zijn dikke vrienden. De behandelingen die Kathy bijna een jaar lang moest
ondergaan eisten een grote tol. Vaak lag ze op bed en was ze te moe om ook maar
iets te doen. Tanya zorgde ervoor dat Kathy tenminste at … als ze dat beetje
wat ze at al binnen kon houden … en … zichzelf verzorgde.
Toen Kathy na al die intense behandelingen van het laatste consult terugkwam, was het voor Tanya gewoon vanzelfsprekend dat dit diende te worden gevierd. Dat doe je toch … dat is toch logisch … je hebt toch een fase afgerond … je kan toch weer verder met je leven?
Laat me niet alleen
Maar
Kathy dacht daar anders over. Zij herinnerde zich nog woord voor woord het
gesprek met de oncoloog, de onzekerheden die daarin werden verwoord … en …
vooral herinnerde Kathy nog het resultaat van die eerste reeks behandelingen. De
enorme opluchting en blijdschap toen haar uiteindelijk werd gezegd dat ze vrij
was van kanker, en een paar jaar later het intense verdriet, de woede en de
angst dat de tumoren waren teruggekeerd. Nu is Kathy bang, zo bang om weer teleurgesteld te worden.
Laat me niet alleen!
“Hoezo
een feestje? Er is toch niets te vieren?” zegt Kathy tegen Tanya. Daar is Tanya
het niet met haar eens. Voor Tanya is er wel degelijk iets te vieren. De behandelingen
zijn toch afgerond? En met dit verschil in denken … dit verschil in mening …
een verschil in standpunt dat voor elk apart zo logisch, zo vanzelfsprekend is
… dat zij daardoor niet in staat zijn elkaars standpunt te begrijpen.
En op dit punt aangekomen begint de relatie tussen Tanya en Kathy te verwateren en Kathy’s kreet om hulp “laat me niet alleen,” wordt uiteindelijk werkelijkheid. Maar aan de andere kant, misschien is Tanya door de reactie van Kathy net zo bang geworden als zij. Of … is er iets waar Tanya door is geraakt of bang voor is … waardoor de relatie verwatert. Of … misschien … ja, je kan van alles bedenken en aannemen, maar daar kom je niet verder mee.
Hoe verder
Voor mij is het glashelder dat Kathy en Tanya dit met elkaar moeten bespreken … en … vooral met elkaar blijven praten zodat Kathy zicht niet verlaten voelt. Ja, voor mij is het helder, maar vinden zij dat ook?
Naar
mijn mening is het nodig dat Kathy en Tanya samen om de tafel gaan zitten en
ieder zelf het verhaal doet over … wat wordt gevoeld … of gemist … of juist
gevierd moet worden … of juist niet … of waar men misschien zelfs bang voor is.
Het
zou ook goed zijn dit samen met een “begeleider “te doen zodat deze, naast het naar
elkaar helpen verwoorden van ieders verhaal, tegelijkertijd ook begrip kan
kweken dat beiden ieder op een geheel eigen manier naar dezelfde situatie
kijken.
Beiden hebben namelijk een punt, maar daarbij is het in mijn ogen wel belangrijk dat zij begrip kunnen opbrengen voor elkaars standpunt … opdat de relatie tussen Kathy en Tanya daardoor niet verwatert … maar … juist sterker wordt.
Conclusie
Het
is mijn ervaring dat mensen uitgaan van een eigen mening, of een eigen beeld
met betrekking tot een ander. Logisch, zult u misschien denken, maar het wordt
naar mijn mening toch een ander verhaal wanneer dat beeld is gebaseerd op een
reeks van aannames. De werkelijkheid met betrekking tot anderen is meestal
anders en veel complexer dan we in eerste instantie zelf dachten of aannamen.
Daarom is het verstandig om met elkaar in gesprek te blijven om op deze wijze
een beter begrip voor elkaar te krijgen. Datzelfde geldt ook naar mensen die we
heel goed of lang denken te kennen.
Je
zou ook van het standpunt kunnen uitgaan dat iedereen het bij het rechte eind
heeft. Ter illustratie, stel je staat in een berglandschap. Het beeld dat jij
van dat landschap hebt wordt bepaald door de plek waar jij in dat landschap bent.
Wanneer je iedereen laat vertellen hoe dat landschap eruitziet dan hoor je verschillende
verhalen afhankelijk van de plek waar deze mensen stonden … over datzelfde
landschap.
In de communicatie met die ander is het daarbij dan wel belangrijk dat we bereid zijn om de eigen meningen met betrekking tot de ander bij te stellen wanneer dat tijdens het gesprek zo mocht blijken. En daar ligt dan vaak weer een knelpunt omdat niet iedereen dit zo maar kan … of … wil.
Nawoord
De kern van de gebruikte case in “laat me niet alleen” is niet uniek. Er zijn legio voorbeelden te bedenken waarin de communicatie tussen mensen de oorzaak is dat zij elkaar niet begrijpen … met alle mogelijke gevolgen van dien … zoals “Het afscheid.”
Net als in de gebruikte case van deze blog waarin twee mensen elk een eigen standpunt, een eigen mening hebben. Hoe je het ook bekijkt, beiden hebben gelijk. Dat mag en daar is niets mis mee. Maar wanneer bij een van de twee heftige emoties een grote rol spelen, zoals verdriet, angst of pijn, dan is het wel belangrijk dat ieder begrip voor het standpunt van de ander kan opbrengen. Begrip, opdat de band tussen beiden daardoor niet verzwakt maar juist wordt versterkt!
