(113) Een blij gevoel

Een blij gevoel is dat gevoel waarbij je Hart & je Ziel dat knopje aandoen om in een donkere kamer het Licht te laten schijnen. Wees zelf dit knopje want alles is mogelijk! Een aantal seconden je hart verblijden, je Ziel verblijden en bovenal je Leven verblijden waardoor er andere Energieën je doen beseffen dat we allemaal maar luttele seconden op Moeder Aarde zijn om deze verwondering, bewondering te mogen delen zoals de Vlinder deed met mij en mijn zus.

Lieve Ziel wil je voor me schrijven?

In een onverwacht moment van één seconde, werd ik bij het binnentreden van een hal verrast door een mooie verschijning welke mijn kant op vloog. In deze ene seconde, bedacht ik mij of ik het zou vangen en het bevrijden van deze hal, omdat het buiten in de natuur behoort te vliegen. Alles tijdens deze ene seconde liet mij deze prachtige Vlinder vangen en naar een raam zoeken.

Terwijl ik zocht kon ik geen raam vinden, dan maar naar boven naar het terras waar ik deze mooie verschijning kon laten rusten.

Op weg naar het terras kwam mijn zus naar boven, en in mijn enthousiasme wilde ik dit wonderlijke gevoel delen … door heel voorzichtig mijn hand te openen liet ik de prachtige Vlinder aan mijn zus zien. Zij was net zo verbaasd door dit wonderlijke schouwspel dat ons zomaar deze ochtend werd gegeven.

Al pratend en al zoekende naar een poging om haar de vrijheid te schenken, probeerde mijn zus haar telefoon te pakken om een opname van haar te maken.

Al filmend bleef de Vlinder rustig op mijn hand zitten waarbij ze zich in haar mooiste outfit liet zien, een kleurenpracht die ons blij maakte, dat blije gevoel van binnen dat je niet kan uitleggen was al een paar keer voorbijgekomen gedurende deze luttele seconden, een diep respect, een diep waarderen, een diep één zijn, een diep één voelen met deze schoonheid uit de natuur. Ze had haar vleugels gesloten, en al lopende naar het terras, deed ze deze open, waarbij een kleurenpracht ons van binnen deed verwarmen en verwonderde op een manier die heel bijzonder was.

Terwijl we naar de hortensia liepen om haar op de bladeren te laten rusten en daarna de vrijheid tegemoet te gaan, bleef ze heel rustig zitten en sloot ze en opende ze af en toe haar vleugels. Tijdens deze korte periode van verbinding met drie schepsels uit de natuur voelden we dat dit, deze verbondenheid nodig was om ons te laten beseffen dat de natuur zoveel moois te bieden heeft en dat de natuur in ons zelf zo weinig nodig heeft om dit blije gevoel te laten zijn voor wat het is.

Op een gegeven moment, terwijl we tegen haar praatten, liet ze haar vleugels gespreid op mijn hand zien waarbij ik zei: “Ga maar … ga maar heerlijk de natuur in vliegen … om jezelf te mogen zijn.”

De schoonheid die ze uitstraalde in deze luttele seconden deed ons dit moment gedurende de rest van de dag doen verwonderen.

Een moment van bewustwording met deze prachtige Vlinder deed ons herinneren dat je elke seconde van de dag mag genieten, jezelf mag zijn en door allerlei omstandigheden je soms niet meer de schoonheid van deze Vlinder kan zien, kan voelen, kan delen op de manier die de Natuur je schenkt … gratis en voor niets.

Deze Vlinder staat voor dat stukje genieten, jezelf verblijden door eens te kijken door de ogen van deze schoonheid, die je doet verrassen, doet verblijden en verwarmen.

Denk als de Vlinder, spreidt je vleugels, laat je kleurenpracht zien, en neem soms even pauze om tot rust te komen zodat je daarna weer kan uitvliegen zoals jij dit wilt, naar een nieuwe plek, een nieuw gevoel, een nieuwe ontmoeting, een nieuwe ervaring. Ga op ontdekkingsreis in jezelf zoals de Vlinder deed in deze hal, en kijk wat je allemaal mag zien, in luttele seconden mag meemaken, die je eventjes stil doen staan in verwondering en bewondering van de natuur om je heen, op Moeder Aarde en de natuur in jezelf.

Laat de momenten van verdriet, van angst, van pijn, van teleurstelling wegvliegen zoals de Vlinder en laat het blije gevoel, het gevoel van eenheid, gevoel van verbondenheid die je jezelf mag schenken, mag delen in deze seconden van één zijn je vervullen.

Een blij gevoel is dat gevoel waarbij je op dat Hart & Ziel knopje kan drukken om in een donkere kamer het Licht te laten schijnen. Wees zelf dit knopje want alles is mogelijk! Een paar seconden je hart verblijden, je Ziel verblijden en bovenal je Leven verblijden, waardoor er andere Energieën je doen beseffen dat we allemaal maar luttele seconden op Moeder Aarde zijn om deze verwondering, bewondering, te mogen delen zoals de Vlinder deed met mij en mijn zus.

Daar ben ik deze schoonheid dankbaar voor.

(104) Alsof het zo had moeten zijn

Op 3 december 2018 bestond de Stichting Jouw Rouwverwerking (de Stichting) 5 jaar. Ja, 5 jaar alweer. Wat gaat de tijd toch hard.

De oprichting van de Stichting Jouw Rouwverwerking is een van de resultaten van de invulling van de laatste wens van mijn dochter Anne Birgit, toen zij in 2000 op 21-jarige leeftijd overleed. Zij wilde dat ik mijn ervaring ging inzetten om mensen te helpen met het verwerken van hun rouw. Dat moment, toen ik haar beloofde haar wens te realiseren, kan ik mij nog steeds helder herinneren, alsof het gisteren was gebeurd. Toen had ik echter nog geen enkel idee wat het voor mij persoonlijk zou gaan betekenen. Laat staan dat ik een idee had hoe ik de ommezwaai zou kunnen maken van het managen van complexe multidisciplinaire projecten naar rouwverwerking, maar uitdagingen ga ik zelden uit de weg. Een eenmaal gemaakte belofte is voor mij “heilig,” zeker wanneer het de invulling betreft van de laatste wens van je dochter.

In 2011 drong Mary-Anne, mijn echtgenote, vlak voor haar overlijden er op aan om de laatste wens van onze dochter te realiseren.

Toch heeft het uiteindelijk nog tot 2013 geduurd voordat ik het lef had om met de invullingvan mijn belofte te beginnen. Achteraf gezien was die lange periode noodzakelijk. In die periode mocht ik complexe internationale projecten managen met een soms onmogelijk hoge werkdruk. De medewerkers kwamen overal van de wereld vandaan, met verschillende achtergronden, talen, culturen en verschillende interpretaties van woorden, meningen en begrippen. Het zelfde gold voor de klanten waarvoor wij werkten. Na het overlijden van Mary-Anne was ik in de daaropvolgende jaren steeds langer en steeds verder van huis. Het leek alsof ik vluchtte in mijn werk. Het was niet alleen vluchten, het was ook de uitdaging die ik aanging. In die periode gaf ik voornamelijk leiding aan mensen in de meest uiteenlopende situaties… het was ook de periode dat mijn gouden teams ontstonden. Alsof het zo had moeten zijn… die periode bleek de opgedane ervaring, hoe om te gaan met de meest uiteenlopende mensen, een goede voorbereiding te zijn voor de invulling van de laatste wens van mijn dochter Anne Birgit.

In de zomer van 2013 begon ik eindelijk te schrijven over mijn rouw en de verwerking van mijn rouw. Het was ook de periode waar ik bij toeval in het NRC de artikelen tegenkwam van Gijsbert van Es over de verwerking van rouw. Het centrale thema van de artikelen van Gijsbert was hoe mensen 10 tot 15 jaar later omgingen met hun verdriet van het verlies van een dierbare. In de aanloop naar het interview eind 2013 ontstonden ook de ideeën hoe ik mijn belofte aan mijn dochter kon invullen. Het resultaat was dat in december 2013 de Stichting Jouw Rouwverwerking werd opgericht en een interview door Gijsbert in het NRC werd gepubliceerd over de verwerking van mijn rouw 13 jaar na het overlijden van mijn dochter en hoe ik haar laatste wens wilde concretiseren. Alsof het zo had moeten zijn… op dat moment vielen stukjes van de puzzel op hun plaats. 

Het uitgangspunt voor de Stichting werd in 2013 ondermeer omschreven als:

“Het persoonlijk verlies dat mensen doormaken kun je nauwelijks voorstellen anders dan door diegenen die dit eerder hebben ervaren en bereid zijn de lessen die zij daarbij hebben geleerd met anderen te delen en hen te laten zien dat er wel degelijk een licht is aan het einde van de tunnel.”

Een paar jaar later kwam ik erachter dat het licht aan het einde van de tunnel niet belangrijk is, maar het licht dat in jouzelf zit. Dat licht in jouzelf is echter belangrijk en het zal je altijd in veiligheid brengen [1]. 

In de zomer van 2017 constateerde ik dat ik op een punt was gekomen dat ik daadwerkelijk kon zeggen dat ik mijn overleden dierbaren heb losgelaten en dat zij daarmee verder kunnen gaan op hun pad in het universum waar zij nu zijn. Hun aanwezigheid kan ik weliswaar niet meer voelen maar op de een of andere manier besef ik dat we altijd met elkaar verbonden blijven. Tegelijkertijd gaf mijn gevoel ook duidelijk aan dat de verwerking van mijn rouw weliswaar was afgerond, maar dat dit naar mijn mening nooit voltooid zou zijn. Zo zijn er nog steeds momenten dat ik aan AnneBirgit en Mary-Anne terugdenk, dan voelt mijn verdriet als een zachte pijn.

Wat ik in die zomer ook ontdekte was dat ik voorbijging aan onnodig gedoe, onzin gesprekken of onzin discussies. Het voelde alsof ik een volledig nieuw leven moest samenpersen op dat deel van mijn levenspad waarop ik toen liep. Het werd mij ook duidelijk dat ik gebruikmakend van alle lessen die ik had geleerd, definitief verder kon met een leven vol blijdschap, kansen en vooral nieuwe uitdagingen.

Nu, in december 2018 is mijn beleving en het beeld van die zomer in 2017 alleen maar versterkt. Bijna iedere dag verbaas ik mij weer van de nieuwe kansen en mogelijkheden die ik op mijn levenspad tegenkom. Alsof het zo had moeten zijn… het is voor mij een bevestiging dat de aanpak van de Stichting voor mij persoonlijk heeft gewerkt… en tegelijkertijd is het voor mij een bevestiging dat ik met de juiste dingen bezig ben.

Terugkijkend, ja makkelijk gezegd als het meeste achter de rug is… terugkijkend, ben ik voor mijn gevoel sterker geworden… en gaat het tijdens de verwerking van rouw niet alleen over verdriet… maar juist ook over liefde, blijheid en geluk.

  1. “Er is niets wonderbaarlijks aan een wonder” – De essentie van White Bull, 1e druk, blz. 72, door Ian Graham, uitgeverij Happy View.