Voorbereiden… kan dat?
Kun je je voorbereiden op een naderend vertrek? De vraag wordt geregeld gesteld. Is het mogelijk? Is het zelfs mogelijk om elkaar voor te bereiden? Paradoxaal als het is, vele antwoorden kunnen hierop worden gegeven en vele benaderingen zijn beschikbaar, en toch… wanneer die vraag aan je wordt gesteld… dan weet je op dat moment niet hoe je moet reageren… laat staan antwoorden.
Voorbereiden… hoe doe je dat?
Vooropgesteld dat een van jullie beiden, of misschien zelf beiden, over het naderend afscheid zou willen praten, waarover ga je dan praten? Voorbereiden op een naderend vertrek, hoe doe je dat? Gaat het over de alledaagse zaken als hoe regel je de financiën of… wil je dat de ander een nieuw maatje zoekt of… hoe bereid je je voor op de emoties van een naderend verlies en de daaruit voortvloeiende rouw en rouwverwerking voor elk van jullie of… wil je je juist niet bezighouden met deze zaken en juist samen alles uit het leven halen nu het nog kan?
Zelf heb ik vaak geroepen hoe ik dacht te gaan reageren wanneer ik in een dergelijke situatie terecht zou komen. En weet je… toen dat eenmaal gebeurde, heb ik toch heel anders gereageerd dan ik in eerste instantie zelf had gedacht en verwacht.
Niemand weet hoe je reageert wanneer het feit daar is en de ander er niet meer zal zijn; wanneer het feit werkelijk daar is. Het zou zomaar kunnen zijn dat je volkomen anders reageert dan je had verwacht. Dat je juist door die voorbereiding op een dwaalspoor bent gebracht. En daardoor denkt dat je niet reageert op de manier zoals je hebt geleerd, omdat je afwijkt van een of andere methode of norm. Het zou je verdriet alleen maar groter maken omdat je denkt: “Heb ik naast het verdriet en de emoties over het verlies van mijn dierbare ook nog eens dat ik niet ‘normaal’ reageer. Heb ik dat ook nog, alsof mijn verdriet al niet groot genoeg is.”
Voorbereiden… ja, dat kan wel degelijk
Uit het voorgaande zou je de conclusie kunnen trekken dat enig juiste en zinvolle voorbereiding op een naderend afscheid is: samen alles uit het leven halen wat erin zit. Dit laatste zou je in principe toch al elke dag moeten doen.
Voorbereiden op een naderend vertrek of afscheid is wel degelijk mogelijk. Onze dochter Anne Birgit wist dat zij niet lang zou leven. Wij hebben haar tijdens haar leven proberen voor te bereiden op wat uiteindelijk een keer zou gebeuren. Onze dochter was ook spiritueel aangelegd en wist al heel vroeg in haar leven dat er veel meer bestond tussen Hemel en Aarde. Ze was ook niet bang voor de dood. Op het einde van haar leven keek ze er zelfs naar uit om naar dat andere universum te mogen vertrekken omdat ze daar verlost zou zijn van de ziekte die ze haar hele leven had moeten dragen. Voor haar was het vertrek een feest. En wij, wij waren blij voor haar, voor ons was het ook een zekere opluchting omdat wij gedurende haar hele leven het gevoel hadden dat ieder jaar haar laatste zou kunnen zijn. Alles was gezegd wat gezegd had moeten worden en alles was gedaan wat gedaan had moeten worden. Het was goed zo. Ondanks dat alles was gezegd en dat het zo goed was… was er verdriet… heel veel verdriet zelfs.
We zijn altijd bewust bezig geweest met het voorbereiden op het vertrek van onze dochter. Elke methode is goed zolang het maar jouw methode is, jouw manier van werken, jouw manier van verwerken. Want er is er maar één die weet hoe dat moet… en dat ben jij.
Voorbereiden… maar dat moet je dan wel samen willen
Terugkijkend op de tijd dat mijn, inmiddels overleden, maatje nog leefde zou ik een aantal zaken nu toch anders willen aanpakken. Alleen, zij wilde daar niets van weten, wilde er niet over praten. En daarmee kom ik ook tot de conclusie dat, wanneer je elkaar wilt voorbereiden op een naderend vertrek of afscheid, je dat in je hart ook echt samen moet willen en kunnen.