De eerste keer dat ik mijn echtgenote ontmoette was op het tennispark. Ik zie haar nog naar mij toelopen samen met haar vriendin, twee schitterende vrouwen. Het klikte aan beide kanten, we verloofden ons, we trouwden, kregen kinderen en in 2011 overleed ze. Een paar maanden geleden ontmoette ik toevallig haar vriendin, we hadden elkaar jaren niet gezien. Na de ontmoeting vroeg ik me af ‘Wat als… ik destijds voor de vriendin had gekozen?’ Hoe zou mijn leven dan zijn verlopen.
Mijn vader heb ik nooit bewust gekend, hij overleed toen ik 3 jaar was. Volgens mijn grootmoeder had mijn vader altijd een garagebedrijf in Zwitserland willen starten. Wat als… mijn vader nu nog zou leven? Mijn leven zou heel anders zijn verlopen. De vraag is of ik mijn echtgenote dan zou hebben ontmoet en of de Stichting Jouw Rouwverwerking zou zijn opgericht.
Ik heb geleerd dat het geen zin heeft om na te denken over wat had kunnen gebeuren. Wat gebeurd is, is gebeurd. Je kan het niet meer veranderen. Wat in mijn ogen wel zin heeft om over na te denken zijn de beslissingen die je hebt gemaakt op je levenspad. Beslissingen die je hebben gebracht waar je nu bent of staat, ze zijn belangrijk want ze hebben je de mens gemaakt die je nu bent.
Nog belangrijker in mijn ogen, is dat je veel lessen kan trekken uit de beslissingen die je vroeger gemaakt hebt. Het toepassen van deze lessen geeft je de kans in het vervolg ‘betere’ beslissingen te nemen. Maar dat wil niet garanderen dat je je in de toekomst niet meer afvraagt ‘wat als…’.
