Leven en liefde zijn centrale thema’s in ons bestaan. En met name aan echt leven en ware liefde ontbreekt het nogal op dit moment in onze wereld. Leven en liefde zijn naar mijn mening te belangrijk in ons bestaan om te verspillen.
Ondanks al het verdriet om ons heen en al het verdriet waar we persoonlijk mee hebben te maken, wat de oorzaak daarvan ook mag zijn, is het belangrijk om verder te gaan met het echte leven en de ware liefde. Door op deze manier in ons leven verder te gaan eren we en danken we degenen die we hebben verloren. En daarnaast danken we ze ook dat we veel van ze hebben geleerd, zeker wanneer we dat ten voordele van ons zelf gebruiken… en vooral ook voor de wereld om ons heen.
Hoe moeilijk de situatie ook is in je leven, besef dat relaties met geliefden, vrienden en vriendinnen komen en gaan. Sommige relaties zijn voor het leven… of zelfs eeuwig. Andere relaties bestaan maar voor een bepaalde periode. Die relaties zijn in mijn ogen bedoeld om van elkaar te leren in het leven… en van het leven… wat dat dan ook is. Wanneer we alles van elkaar hebben geleerd en het maakt niet uit wat en hoeveel, dan scheiden onze wegen om elkaar in de toekomst misschien weer te ontmoeten.
Alleen al daarom is het belangrijk om niet te blijven hangen in je verdriet. Maar is het naar mijn mening beter om alles uit het leven te halen wat erin zit dan een lang leven zonder echt te leven!
Het is makkelijk gezegd, doen is toch iets anders. Door alles vanuit het positieve te blijven bekijken en te beoordelen… hoe moeilijk dat ook is… pak je uiteindelijk weer de draad op… en kom je daar waar jij wilt zijn.
Je hoeft het niet allemaal onmiddellijk in acties en daden om te zetten. De houding alleen al is voldoende omdat je daarmee bijna vanzelf overgaat tot acties die in lijn zijn met alles wat jij voelt.
Maar dat gezegd hebbende…
Er zijn mensen in onze wereld, veel mensen, die vandaag nauwelijks te eten hebben en niet weten of de volgende dag überhaupt nog iets te eten is… laat staan… overmorgen. Mensen die vandaag niet weten of ze morgen nog wel leven. Mensen die, mogelijk al jaren, in de meest erbarmelijke, zo niet gruwelijke omstandigheden moeten leven. Mensen die iedere dag, ieder uur, iedere minuut moeten overleven… die niet anders weten! En die mensen ga je dan vertellen dat ze hun leven op een positieve wijze moeten bekijken en beoordelen? Die mensen ga je vertellen dat ze alles uit het leven moeten halen wat erin zit? Ze zullen niet begrijpen waarover je het hebt… ze doen immers niet anders! Iedere dag halen ze al alles uit het leven wat er voor hen inzit… hoe weinig het ook maar is! Voor hen zit er gewoon niet meer in!
Kortom, ik ga net als deze mensen… en net als mijn dochter in haar korte leven… letterlijk alles uit het leven halen wat er inzit. Misschien vindt u dat van mij arrogant, maar een lang leven zonder echt te leven is voor mij persoonlijk hetzelfde als… een verspild leven.
En ineens is de dood voor mij niet meer belangrijk! Wat belangrijk is voor mij, is om er alles uit te halen wat er voor mij mogelijkerwijze inzit… iedere dag… zolang ik leef… en misschien zelfs daarna!
