De blog is dit keer geweid aan moderne helden. Het zijn allen die het gevecht aangaan om het tij te keren van de situaties waarin zij verkeren… of het gevecht aangaan tegen een ernstige of levensbedreigende ziekte die zij hebben. Het is een gevecht van lange adem. Soms lukt het… soms niet… Maar ondanks alle tegenslagen blijven ze doorgaan. Het zijn ongelooflijk mooie en vooral krachtige mensen die een lichtend voorbeeld zijn voor ons allen! Ja, helden zijn het zeker!
Helden… anderen noemen hen soms ook kanjers. Je merkt ze niet op! Je hoort ze niet! En toch kom je ze elke dag tegen.
Wat volgt is geen sprookje, het is een harde werkelijkheid
Zo was er de dochter die aan haar moeder vroeg of zij voor haar schoolproject de naam van een moderne held kon geven en ook kon vertellen waarom deze een held is. Het was geen vraag waarop de moeder direct een antwoord kon geven. De moeder vroeg aan mij of ik haar kon helpen en in een ingeving had ik voor haar een antwoord.
De moeder was gescheiden en zorgde alleen voor haar kinderen. De alimentatie werd ook niet echt geregeld door de vader aan haar afgedragen. Tja, daar sta je dan. Hoe nu verder?
Om te kunnen overleven besloot de moeder om een eigen bedrijfje te starten met een dienstverlening dat haar lag. Daarvoor was het nodig dat zij eerste een paar cursussen volgde. Ze moest wel… in haar ogen… en ze kreeg het met veel doorzettingsvermogen voor elkaar.
Net toen het bedrijfje begon te lopen, werd de moeder ziek. De diagnose die zij uiteindelijk kreeg, was dat ze kanker had. Het was weliswaar een vorm die behandelbaar was en mee te leven was… maar toch… de angst zat erin.
Het antwoord op haar vraag was dat iedere keer dat de moeder in de spiegel keek… ze naar mijn mening naar een held keek. Ondanks alle moeilijkheden, al het verdriet en de angst of het wel zou goedkomen… had ze het toch maar voor elkaar gekregen om een bedrijfje te starten zodat zij voor zichzelf en haar kinderen kon zorgen… en dat ze haar ziekte, weliswaar op de achtergrond nog vaag aanwezig, te boven was gekomen. Het maakt haar in mijn ogen… een held! Achteraf makkelijk gezegd… maar realiseer je wel dat de moeder die lange weg toch maar helemaal alleen heeft moeten afleggen.
Zo zijn er veel meer helden om ons heen
Je komt helden elke dag tegen. Het zijn mensen die ernstig ziek zijn en dat vooral niet aan anderen willen laten blijken… er met anderen niet over willen praten… om anderen niet te belasten met hun verdriet. Al was het maar om het stempel medelijden te vermijden, of om te voorkomen dat anderen hen bewust of onbewust uit de weg gaan… omdat die anderen zelf bang zijn of niet weten hoe zijzelf daarmee kunnen omgaan.
Al deze helden hebben ook… zeg maar zoiets als een kort lontje… ze hebben snel in de gaten of de interesse die van de ander uitgaat wel is gemeend… wel echt is! Ze doorgronden heel snel allerlei onzin verhalen die nergens op slaan.
Deze helden gaan ook gesprekken uit de weg waar anderen zeggen dat zij ook dat hebben meegemaakt, is het niet bij henzelf dan wel bij een ander, maar dan erger… vele malen erger. Soms gaat het zelfs zo ver dat onze held in hun ogen overdrijft. Wat je er ook van vindt… het is geen wedstrijd!
Daar komt nog bij dat de puzzels die onze helden moeten zien op te lossen… of voor de rest van hun leven mee moeten leren omgaan… vaak een proces van lange adem is. En omdat het vaak aan de buitenkant het verdriet of de ziekte niet goed is te zien, zijn anderen na wat langere tijd verbaasd dat onze helden nog niet zijn genezen. Hoe empathisch kan je zijn?
Veel mensen gaan bewust of onbewust onze helden uit de weg. Misschien is het omdat men de ziekte van de ander eng vindt… men er niets mee te maken wil hebben… men met een kant van het leven in aanraking komt waarvoor men bang is… een kant van het leven waar misschien de dood een rol speelt… een kant waar heel andere normen en waarden belangrijk zijn dan succes, schoonheid en status.
Een persoonlijke mening… of toch niet
Persoonlijk vind ik verdrietig dat men deze helden uit de weg gaat. Je loopt daardoor de kans mis om… ongelooflijk mooie en vooral krachtige mensen te ontmoeten… mensen die een lichtend voorbeeld zijn voor ons allen!
Alleen al daarom ben ik mijn dochter Anne Birgit voor eeuwig dankbaar dat zij mij op het pad van de Stichting Jouw Rouwverwerking heeft gezet. Ja, eeuwig… want hoeveel energie, plezier en dankbaarheid ik van mijn klanten en teams in mijn vroegere professionele leven ook heb mogen ontvangen, dat wordt bijna teniet gedaan door de aandacht en dankbaarheid die ik ontvang van onze helden.
Aan alle helden… Chapeau!
