Iemand vroeg mij laatst of ik met oudere mensen werkte. “Nee,” was mijn reactie, “ik heb juist veel met jonge mensen gewerkt tijdens mijn werk. Waarom de vraag?” De persoon meldde mij dat ik mensen naar het licht mag brengen. Ik werd er stil van en kreeg kippenvel over mijn hele lichaam. Vele vragen schoten door mij heen. De meeste pregnante waren “wie ben ik dan wel” en “waarom ik” en “waarom alleen oudere mensen?” Vragen die ik op dat moment niet kon stellen, laat staan antwoorden hierop begrijpen. Ik had op dat moment zoiets als… “kom op zeg”… “nu even niet”… of platter gezegd “doe normaal en blijf met beide voeten op de grond staan.”
In de daaropvolgende dagen bleef de boodschap mij achtervolgen. Vragen in de trant van … wat als… en hoe dan… Mensen die mij goed kennen zouden zeggen “hij heeft de meeste problemen in zijn leven tot nu toe kunnen oplossen. Dit gaat hem vast ook lukken.” Alleen… dit is toch wel heel iets anders dan wat ik tot nu toe heb gedaan in mijn leven.
Ik probeerde de boodschap naast mij neer te leggen; wat ik ook deed, het lukte niet.
Daarom ga ik toch een poging wagen en hoop ik dat jullie commentaar willen geven zodat ik met beiden voeten op de grond kan blijven staan.
Licht heeft naast de natuurkundige ook een emotionele betekenis in onze wereld. Aan het ene uiterste van de balans wordt met Het Licht, het liefdevolle en warme licht van het goddelijke, de Almachtige, bedoeld. Aan het andere uiterste heerst het donkere licht, zoals bij zwaar bewolkt weer, waar je bijna verdrietig of depressief van wordt. En ergens in het midden van die balans heeft het licht, zoals wanneer de zon schijnt, de betekenis van blijheid, vrolijk, tevreden, liefdevol, begrip en vrijheid.
Voor alle duidelijkheid, ik weet feitelijk niet wat, wie of waar het liefdevolle licht van de Almachtige is, maar mijn gevoel zegt heel sterk dat het goed is om in Het Licht te zijn. Wat voor mij ook duidelijk is, is dat Het Licht zich niet in onze wereld bevindt; onze wereld zou er in dat geval veel vreedzamer hebben uitgezien met oneindig veel meer liefde tussen mensen onderling dan we nu ervaren.
En, hoe moet ik het woord brengen in de boodschap interpreteren? Wordt bedoeld dat ik alleen de reis regel voor de betrokkene waarna deze zelf op pad gaat? Of wordt bedoeld dat ik de betrokkene ook begeleid; van thuis tot Het Licht als het ware?
In mijn cultuur kennen we het begrippen als: palliatieve zorg, euthanasie en stervensbegeleiding. In deze context wordt naar mijn mening de reis voor de betrokkene voor een deel geregeld en/of wordt de betrokkene voor een deel van de reis begeleid. Het zijn bijzondere mensen die in dit vakgebied werken en ik heb veel respect voor hen.
Toch bekruipt mij sterk het gevoel dat ik een oplossing in een andere richting moet zoeken. Daar komt nog bij dat ik niet in staat ben om tussen de wereld waarin wij leven en de wereld van Het Licht van de Almachtige naar believen heen en weer te reizen.
Erg frustrerend allemaal. Desondanks kan ik de boodschap niet naast mij neerleggen en voel heel sterk dat ik toch een oplossing op dit vraagstuk moet zien te vinden.
Maar, misschien mag ik het allemaal veel pragmatischer zien, veel lichter als het ware. Je kan immers ook mensen begeleiden vanuit het donkere licht, waar mensen verdrietig zijn, naar het blije licht ergens in het midden van de balans waar mensen weer vrolijk zijn. Wanneer ik hiervan uitga kan ik verdriet helpen vertalen naar vreugde. Kan ik mensen helpen nieuwe inzichten te verkrijgen waardoor de scherpe kanten van hun rouw verdwijnen en zij weer verder kunnen met hun leven. Ja, op deze manier kan ik mensen wel naar het licht, maar dan in onze wereld, brengen en begeleiden. Dat zou al een hele stap zijn; zowel voor mij als voor degenen die het betreft.
