Tijdens communicatie trainingen en tijdens bijeenkomsten waarbij spiritualiteit centraal staat hoor je vaak de uitspraak “luister naar je hart.” In tegenstelling tot het denken, je hoofd, wordt dan juist je gevoel bedoeld. Mijn beste dagen blijken dan ook die dagen te zijn wanneer mijn gevoel en mijn denken in balans zijn. Sommigen mensen zweren erbij en anderen vinden het maar flauwekul of vinden het zelfs zweverig klinken. Maar dat terzijde.
De uitspraak “luister naar je hart” heeft ook een interpretatie waar menigeen aan voorbij gaat. Een interpretatie in de letterlijke betekenis van… Hoe klopt je hart? Klopt het regelmatig? Niet te snel of te langzaam? Hoor je misschien een ruis? Is de bloeddruk wel goed? Ben je snel moe of buiten adem? Heb je nergens zin in of krijg je niets voorelkaar?
Het is mij overkomen. Op een zonnige ochtend dat veel beloofde voor die dag, werd ik wakker en rekte me heerlijk uit. Pats, deed het aan de linker kant van mijn borst. Het deed niet eens echt pijn, maar het voelde wel vervelend. Tijdens mijn leven heb ik wel heviger pijn gehad; op die momenten nam ik een pijnstiller en na korte tijd was alles weer voorbij. Ook deze keer nam ik een pijnstiller en in de loop van de dag was ik de pijn alweer vergeten.
Goed, de volgende ochtend werd ik wakker met weer dat beetje pijn aan de linker kant van mijn borst. Bovendien had ik die nacht gedroomd dat ik over een paar maanden zou sterven. In de vooraf gaande weken had ik die droom al vaker gehad. Alleen deze keer was de droom heel indringend, als ware het een laatste waarschuwing. De droom staat mij zelfs nu nog glashelder voor de geest.
Mensen dromen vaak. Ik ook, maar met dit verschil dat de keren wanneer ik de volgende dag mijn droom nog in al zijn details kan herinneren deze droom voor mij een voorspellend karakter heeft. Ja, lach er maar om, maar dergelijke dromen zijn bij mij bijna allemaal uitgekomen.
Door de ernst van de droom, in combinatie met de pijn in mijn borst, besloot ik de huisarts te bellen. Na wat uitleg kon ik direct op het spreekuur terecht. Uit het onderzoek bleek dat mijn hart ruiste en werd ik doorverwezen naar een centrum voor cardiologisch onderzoek waar ik direct terecht kon. Nog diezelfde dag werd ik in het ziekenhuis opgenomen en bijna vijf weken later kwam ik weer thuis na twee openhartoperaties te hebben ondergaan. Zodra mijn borstbeen weer volledig is geheeld volgt nog een hartrevalidatie proces van weken, of misschien wel maanden.
Niet iedereen zal het met mij eens zijn, maar voor mij is het vergelijkbaar met een rouwproces. Dezelfde zoektocht van ontkenning naar acceptatie met ook hier weer een centraal thema met vragen als: Word ik weer de oude, want op dit moment, twee weken na de laatste operatie, voelt dat nog niet zo. En zo nee, wat zijn mijn beperkingen? Kortom, hoe nu verder?
Op dit moment heb ik nog geen idee hoe ik verder moet. Als er één ding is dat ik in het verleden heb geleerd, is een positieve grondhouding aan te nemen. Wat ik ook nu weer leer en heb geleerd is dat je grondhouding niet alleen in sterke mate bepaalt op welke manier je door het rouwproces gaat, maar het bepaalt ook de snelheid waarmee je dit doorloopt. Hoe sneller je hier doorheen komt des te eerder kan je de draad van je leven weer oppakken; niet alleen dat, het bevordert ook het genezingsproces. Het is eenvoudig gezegd, maar het werkt; ik weet het uit ervaring maar al te goed. Het is net een dans, twee stapjes vooruit en eentje terug. Uiteindelijk kom je toch waar je zijn moet.
Ik heb het niet zien aankomen. Aan de hand van de vele vragen tijdens de verschillende onderzoeken, kwam ik er langzaam achter dat allerlei klachten die ik vroeger had weldegelijk konden worden gerelateerd aan problemen met het hart. Op de momenten dat ik die klachten had, dacht ik dat de oorzaak lag aan het werk, de vele uren die ik maakte, de stres, het vele reizen en de vermoeidheid als gevolg hiervan. Geen moment stond ik erbij stil dat het aan mijn hart zou kunnen liggen.
Laat dit voor jullie een waarschuwing zijn. Luister naar je hart! Zeker wanneer je snel moe of snel buiten adem bent! Zeker wanneer je nergens zin in hebt of niets voorelkaar krijgt! Zeker wanneer je pijn op de borst hebt, ook al is het maar een klein beetje! Bespreek het met je huisarts. Het zou zomaar kunnen zijn dat je dagen, zo niet weken later, pas weer thuis komt.
